కార్తీకపౌర్ణమి

కార్తీక పౌర్ణమి  అనగానే మనసు చిన్నతనం లోకి పరుగులు తీస్తుంది .వెన్నెల లాంటి జ్ఞాపకం అలలా పలకరిస్తుంది .
ఎందుకో తెలియదు కార్తీకపౌర్ణమి అంటే చాల ఇష్టం నాకు.చిన్నప్పుడు ఉపవాసం ఉండడం కూడా సరదాగా ఉండేది.పగలంతా కష్టపడి (ఏమి తినకుండా ఉండడానికి) ఉపవాసం ఉండి 5 గంటలకే శివాలయానికి వెళ్లి ముగ్గు వేసి ,అందులో బాదం ఆకులమీద ప్రమిదలు పెట్టి 365 వత్తులు కట్టగా కట్టి నానబెట్టినవి వెలిగించి ఇంటికి వచ్చేవాళ్ళం. 
ఒక అప్పటినుండి చంద్రుడు కోసం ఎదురు చూపులు అన్నమాట.మరి ఆయన వస్తేనే కదా భోజనం.

పున్నమిచంద్రుడు 

మాకు పెద్ద ఓపెన్ వరండా ఉండేది .పుచ్చపువ్వు లాంటి వెన్నెల్లో పీట వేసి దేవుణ్ణి పెట్టి పూజ చేసి తరువాత అక్కడే భోజనం చేసేవాళ్ళం.
చిట్టి గారెలు,పులిహోర,నేతిబీరకాయ పచ్చడి,పాయసం తప్పనిసరిగా  ఉండేవి.అసలే ఆకలి దంచేసేదేమో హ్యాపీగా కబుర్లు చెప్పుకుంటూ తింటుంటే అమృతంలా ఉండేది.
ఈ తరం పిల్లలకి ఆ ఆవకాశం లేదేమో .ఈ అపార్ట్మెంట్ జీవితాల్లో చంద్రుడు కనపడడమే గొప్ప .ఇంకా వెన్నెల్లో భోజనం కూడానా ,ప్చ్ .