జీవితపయనంలో

ఆశలు రేపినా అడియాశలు చూపినా

సాగే జీవితం క్షణమైనా ఆగదుగా 

జీవితమంటేనే పోరాటం. పుట్టిన దగ్గరనుండి ఆఖరిశ్వాస వరకూ ప్రతి  ఒక్కరికీ ప్రతిదశలోనూ పోరాటం తప్పదు.ఏ ఒక్కరి జీవితమూ వడ్డించిన విస్తరి కాదు.
అతి పెద్ద సమస్యలు లేనివాళ్ళు నిజంగా అదృష్టవంతులే.

జీవితాన్నిసంతోషంగా గడపటం,ఉన్నంతలో ఆనందాన్ని వెతుక్కోవడం
అన్నింటికన్నా ముఖ్యం. ఏ వ్యక్తికైనా చిరునవ్వు వెలకట్టలేని ఆభరణం.
ఆప్యాయంగా పలకరిస్తూ ఓ చిరునవ్వు నవ్వితే పోయేదేం లేదు కదా.

ఎప్పుడూ ఒకరితో పోల్చుకోకూడదు.మన జీవితం మనది.ఒకరు బావున్నారని అసూయపడినంత మాత్రాన మన బ్రతుకు మారదు పరిస్థితులని ఎప్పుడూ అంగీకరించాలి తప్పదు. 

అందరినీ మనం మెప్పించలేము.ఏది చేసినా లోపాలు వెతికేవాళ్ళు,వంకలు పెట్టేవాళ్ళూ ఎప్పుడూ ఉంటారు.వాళ్ళ సంస్కారం అంతే అని వదిలెయ్యడం తప్పచెయ్యగలిగేది లేదు.అలాంటివి పట్టించుకోవద్దు,ఈ జీవితం మనది అనుకుంటే అవేమి మన దరిచేరవు.

బ్రతకాలి కాబట్టి బ్రతుకుతున్నాం అనుకోడానికీ,బ్రతుకుని ఆస్వాదించడానికీ చాల తేడా ఉంది.అది గ్రహిస్తే చిన్నచిన్న ఆనందాలు మన సొంతం అవుతాయి.ఓ చిన్నకల అది ఓ మొక్కని పెంచడమే కావొచ్చు.ఎంత చిన్నదైనా సరే మనని ఉత్తేజపరుస్తుంది.అది నెరవేరిన రోజున చాలా ఆనందం వేస్తుంది.

రోజులు గడిచిపోతుంటాయి.సంవత్సరాలు కరిగి పోతుంటాయి.వయసు పెరుగుతుంది.ఎన్నో నిన్నలు,మరెన్నో రేపులు, మధ్యలో సజీవం నేడు మాత్రమే.ఇది తెలుసుకోగలిగితే జీవనపయనం సాఫీగా సాగిపోతుంది.